Van Gogh Museum

Er zijn weinig verhalen zo treurig als die van Vincent van Gogh. Bij leven nooit erkend als kunstenaar, na zijn dood bejubeld. Je vraagt je af wat hij gedacht zou hebben, als hij nu, bijna honderddertig jaar na zijn sterven, zou zien hoe er over hem gedacht wordt. En vooral: hoe hij het museum zou hebben gevonden dat ter ere van zijn werk in 1973 op het Museumplein werd geopend, tussen het Rijks en het Stedelijk in.

Tijdens zijn leven werden er waarschijnlijk maar één of twee schilderijen van hem verkocht. Na zijn dood kwamen de schilderijen in het bezit van zijn broer Theo van Gogh, die ze op zijn beurt weer doorgaf aan zijn weduwe Jo. Hun zoon, Vincent Willem, richtte in 1960 de Vincent van Gogh stichting op. Twee jaar later ondertekende hij een overeenkomst met de Nederlandse regering. Voor vijftien miljoen gulden droeg hij de gehele collectie, inclusief de vele brieven die Vincent aan zijn broer Theo schreef, over. Dit alles onder één voorwaarde: dat de collectie tentoongesteld zou worden in een geheel aan Vincent gewijd museum. En zo geschiedde. Het hoofdgebouw werd ontworpen door Rietveld, maar hij heeft het nooit gebouwd zien worden. Hij overleed in 1964. Zijn compagnons van Dillen en van Tricht namen de leiding van het project over, waarbij ze enkele belangrijke aanpassingen maakten in het ontwerp. Het Van Gogh Museum staat met 1,6 miljoen bezoekers op de tweede plaats van meest bezochte musea in Nederland, na het Rijksmuseum.  Het werk van Vincent van Gogh en zijn treurige, maar ook ontroerende levensverhaal bieden in 2018 nog voldoende aanknopingspunten voor mooie tentoonstellingen, zoals Broederliefde: een nadere zoektocht naar de relatie die Vincent met zijn broer Theo onderhield.

De film Loving Vincent is de eerste volledig geschilderde speelfilm waar meer dan honderd kunstenaars aan meewerkten. Hij is in 2018 zelfs genomineerd voor een Oscar. Zo zie je maar hoe het werk van een man die er al twee mensenlevens niet meer is, nog steeds veel impact kan hebben.